Page 17 - nmdNewsletter-6109
P. 17
ข่าวสารแพทย์นาวี : Naval Medical Newsletter
ท่านเคยนึกไหมว่า การที่ลูกหลานได้ปิดประตูด้านนอกของบ้าน คอนโดมิเนียม หรืออพาร์ทเมนท์ โดยล็อคกุญแจภายนอก
เพื่อไม่ให้ผู้สูงอายุที่มีปัญหาเรื่องการหลงลืมได้ออกไปนอกบ้าน แล้วเป็นอันตรายกับตัวผู้สูงอายุเอง คือไม่สามารถกลับมาบ้าน
ของตัวเองได้ แต่ถ้ามาพิจารณากันให้ดีแล้วว่า การกระทำาของลูกหลานหรือคนดูแลเรานั้น เป็นการกระทำาที่ทำาร้ายจิตใจของ
ความเป็นมนุษย์ของผู้สูงอายุคนนั้นหรือไม่ เข้าใจเองว่า การกระทำานั้นเพื่อเป็นความปลอดภัยของผู้สูงอายุเอง คือไม่ไปถูก
หลอกลวง ต้มตุ๋นหรือว่า เกิดอุบัติเหตุ กลับบ้านไม่ถูก ก็เป็นไปได้ในเรื่องของความปลอดภัย แต่เรื่องของการกักขังน่ะ มันก็เป็น
สิ่งที่ต้องพิจารณาด้วยเช่นเดียวกัน จริงอยู่ที่ผู้สูงอายุนั้น คงจะไม่รู้ว่าตนเองนั้นถูกกักขังอยู่ในคอนโดมิเนียมหรือว่าถูกจำากัดพื้นที่
และเค้าอาจจะจำาไม่ได้ แต่มันเป็นทางออกที่ดีแล้วหรือ ที่จะให้เขาอยู่อย่างคนเดียว นั่งอยู่ในบ้านดูทีวีเดินไปมา อาจจะทำากับข้าว
หรืออาจจะไม่ทำา พยายามเก็บของมีคมออกไปห่างๆ เพราะเขาอาจจะหลงลืมว่า สิ่งที่เค้าถือนั้นเป็นของไม่มีคม เช่นช้อนหรือส้อม
นำามาเล่นและทำาให้ตนเองบาดเจ็บได้ เช่นนี้ ทั้งนี้และทั้งนั้นน่ะ มันเป็นไปได้หรือเปล่าสิ่งที่เกิดขึ้นในสังคมคนเมืองหลวง มันเกิดขึ้น
ในสภาพการที่เรากำาหนดให้เป็น หรือสถานการณ์กำาหนดให้เราเป็น มีคำาถามถามว่า เราเลือกได้ไหม เลือกที่จะไม่กักขังหน่วงเหนี่ยว
เขาไว้ แต่จะให้ผู้สูงอายุไปอยู่ที่ไหน ที่ให้เขาได้ปลอดภัย ก็อยู่ในสถานที่ที่ไว้ใจได้ มีคำาถามมากมายซึ่งสังคมของคนไทยเรานั้น
ยังหาทางออกไม่ได้ซะทีเดียว อาจมีหนทางที่เหมาะสมนำาไปฝากกับญาติที่ต่างจังหวัด ถ้ามีญาติเยอะหรืออยู่กับสมาชิกของ
ครอบครัวตลอด ๒๔ ชั่วโมง แต่คนนั้นต้องลาออกจากงานมาอยู่กับผู้สูงวัยตลอดชั่วชีวิต หรือนำาไปอยู่ที่บ้านพักคนชรา มีทาง
เลือกหลายอย่างที่เราเลือกให้เหมาะสมกับสถานการณ์ และปัจจัยที่จำากัดของเราที่มีอยู่ในขณะนี้ การเตรียมตัวที่พร้อม วางแผน
การที่เหมาะสมในขณะที่เรายังมีความจำาความรู้สึกนึกคิด ก่อนล่วงหน้าที่จะมีเหตุการณ์หลงลืมเกิดขึ้น จะดีไหม ซึ่งเราก็รู้อยู่แล้ว
ว่าสิ่งเหล่านี้มันต้องเกิดขึ้นแน่นอน จะช้าหรือเร็วหรือเปล่า เตรียมตัวอย่างไร เราควรต้องศึกษา สังเกตุจากคนที่สูงอายุที่ยังมี
ความจำาที่ดี เป็นตัวอย่างและนำาไปวิเคราะห์ และปฏิบัติกันต่อไป หลายคนเชื่อว่าการคิดคำานวนตัวเลขไปเรื่อยๆ จนถึงอายุ ๗๐ -
๘๐ นั้นอาจจะเป็นสิ่งที่ทำาให้มีความเสื่อมความจำานั้นน้อยลง โดยให้เหตุผลเนื่องจากว่า สมองถูกใช้งานอยู่เป็นประจำา มีกิจกรรม
หลากหลาย จนต้องใช้สมองจำาอย่างสม่ำ�เสมอ และมีหลายหลากทฤษฎีที่สนับสนุน จึงเชิญชวนอยากให้ท่านผู้อ่าน ได้เก็บสิ่งเหล่า
นี้ไว้ คิดไปคิดมา แล้วก็วางแผนดูว่าเราควรจะต้องทำาอย่างไร ซึ่งในโอกาสหน้า ผู้เขียนจะได้นำาเสนอในแง่ของวิชาการ ผลการ
ค้นคว้าวิจัยและสิ่งที่คนทั้งหลายนิยมทำากันเยอะ แล้วมันมีผลที่เป็นจริงมานำาเสนอให้กับท่าน อย่างไรก็ดีแต่ถ้าเกิดว่าท่านผู้อ่าน
มีข้อเสนออื่นที่น่าสนใจ ก็ยินดีนะครับส่งมาที่กองบรรณาธิการ วันนี้ เป็นเพียงการจุดประกาย คุยกันธรรมดาให้เข้าใจกันง่ายๆ
สร้างประเด็นกันขึ้นมา บางครั้งสิ่งที่ใกล้ตัวที่สุดก็อาจจะมองไม่เห็น เหมือนกับสุภาษิตที่ว่า เส้นผมบังภูเขา คือเหมือนว่าสิ่งที่อยู่
ใกล้สามารถนำามาแก้ไขปัญหาได้กลับไม่มอง ไม่เอามาใช้ แต่เรากลับไปมองสิ่งที่อยู่ไกล จะนำามาแก้ปัญหาซึ่งแม้มีความเป็นไปได้น้อย
แต่พวกเรายังไขว่คว้ากันอยู่
ข่าวสารแพทย์นาวี ปีที่ ๖๐ เล่มที่ ๙ เดือน กันยายน พ.ศ.๒๕๖๑ หน้า ๑๔
