Page 20 - ข่าวสารแพทย์นาวี ฉบับเดือน มกราคม ๒๕๖๕
P. 20

ข่าวสารแพทย์นาวี  : Naval  Medical  Newsletter



               ข้อพิจารณาก่อนยึดตรึงผู้ป่วย

               ๑. ได้มีการค�านึงถึงความปลอดภัยพร้อมๆ กับสิทธิผู้ป่วย
               ๒. ประเมินความต้องการของครอบครัวและการมีส่วนร่วมในการดูแลของครอบครัว
               ๓. ประเด็นด้านกฎหมาย ถ้าผู้ป่วยมีอุบัติเหตุและได้รับอันตราย ประเด็นกฎหมายที่อาจเกี่ยวข้อง เช่น การทอดทิ้งผู้ป่วย

       การให้การพยาบาลไม่เพียงพอหรือไม่ได้มาตรฐาน เป็นต้น แต่ไม่ควรเป็นการตัดสินใจเพื่อป้องกันตนเองด้านกฎหมาย
               ๔. ประสิทธิภาพความสามารถของผู้ที่รับผิดชอบดูแลในขณะที่พยาบาลต้องมีภารกิจในการดูแลผู้ป่วยในความรับผิดชอบ

       จ�านวนมาก สามารถให้การดูแลได้ทั่วถึงหรือไม่
               ๕. มีวิธีการอื่นที่เป็นทางเลือกที่มีประสิทธิภาพและเหมาะสมกว่าให้เลือกหรือไม่
               ๖. การยึดตรึงดังกล่าวเป็นผลให้บรรลุวัตถุประสงค์ที่ต้องการหรือไม่  หรือท�าให้เกิดผลเสียอื่นๆ  เช่น  ผู้ป่วยต่อสู้ขัดขืน

       มากยิ่งขึ้น กระสับกระส่ายตลอดเวลา
               ๗. ไม่มีความจ�าเป็นที่จะยึดตรึงผู้ป่วยเพราะต้องการให้สารน�้าหรือการรักษาอื่นๆ  ถ้าสามารถสื่อสารกับผู้ป่วยและญาติได้

       เพราะผู้ป่วยที่เข้าใจในแผนการพยาบาล แผนการรักษาย่อมให้ความร่วมมือยกเว้นจะมีเหตุผลประเด็นอื่น
               นอกจากนี้  ผลกระทบในด้านต่างๆ  ที่ควรพิจารณาเช่นเดียวกันคือ  ในผู้ป่วยที่ได้รับการยึดตรึงเฉพาะในผู้สูงอายุมักพบ
       ปัญหาแทรกซ้อนบ่อยๆ เช่น ปอดอักเสบจากการส�าลัก แผลกดทับ ท้องผูกปัสสาวะคั่งค้าง ผิวหนังถลอกเป็นแผล และผู้ป่วยมัก

       ให้ข้อมูลกับพยาบาลในภายหลังว่า  ในขณะถูกยึดตรึงรู้สึกกลัว  เพราะเป็นภาวะที่ผู้ป่วยไม่สามารถช่วยเหลือตนเองได้เลย  ถ้ามี
       อุบัติเหตุต่างๆ มีไฟไหม้จะท�าอย่างรู้สึกเหมือนไม่ใช่คนไม่สามารถเคลื่อนไหวอะไรได้เลย ถูกกระท�าเหมือนวัตถุไม่มีชีวิตจิตใจ

       มีความรู้สึกเหมือนนักโทษ มีการศึกษาวิจัยพบว่า สาเหตุการตายของผู้ป่วย ๒๐ ราย มีความเกี่ยวข้องกับการถูกยึดตรึง
       โดยร้อยละ ๔๐ เกิดจากภาวะขาดออกซิเจน (Asphyxia) สาเหตุคือ มีน�้าหนักกดทับในท่านอนคว�่าหรือมีการผูกรั้งแขนขาบริเวณคอ
       ไปด้านตรงข้าม  (นงเยาว์  แฝงสวัสดิ์  และคณะ,  ๒๕๔๐)  ควรเป็นประเด็นที่จะได้ช่วยกันหาวิธีการจัดการหรือหาทางแก้ไขที่

       เหมาะสมต่อไป

       ทฤษฎี “สูง ๑ ต�่า ๑”

               การเคลื่อนไหวของอวัยวะที่เป็นรยางค์จะอาศัยข้อต่อเป็นหลักจากทฤษฎี “สูงหนึ่งต�่าหนึ่ง” ให้ใช้หลักการดังนี้ รัดให้ผ้า
       อยู่สูงกว่าและต�่ากว่าส่วนที่เป็นข้อต่อห่างออกไปประมาณ ๑/๒ ของกระดูกชิ้นนั้นๆ ซึ่งจะท�าให้สามารถจ�ากัดการเคลื่อนไหวได้
       (Joint commission resources mission, ๒๐๐๒)

       นวัตกรรมที่เกี่ยวข้อง

               นวัตกรรมที่ใช้ในปัจจุบัน




                สายรัดข้อมือ

                ราคา ๒๖๐ บาท
                อ้างอิงจาก ร้าน wowideashop

                Restraint glove
                ราคา ๕๙๙ บาท
                อ้างอิงจาก Shopee Thailand











     หน้า ๙     ข่าวสารแพทย์นาวี  ปีที่ ๖๔ เล่มที่  ๑  เดือน มกราคม พ.ศ.๒๕๖๕
   15   16   17   18   19   20   21   22   23   24   25