Page 17 - 1may65
P. 17
ข่าวสารแพทย์นาวี : Naval Medical Newsletter
ผู้สูงวัย ๕๐ +
โดย...ศิษฏ์ชายชล สุทธิพงศ์ MBA RN
ตั้งแต่อดีตจนถึงปัจจุบัน หวนคิดค�านึงถึงอดีตที่สวยหรู มันเป็นความรู้สึกดีดี
รู้สึกเป็นสุขและปิติ แต่ความรู้สึกเหล่านั้นไม่อาจกลับมาอีกต่อไป ทั้งทั้งที่อยากจะจดจ�า
ให้ได้ วันนี้จึงขอน�าเสนอ ความจ�าที่อยากจะมีแต่ไม่มี จะให้เข้าใจง่ายก็คือ อาการหลงลืม
หรือความจ�าเสื่อมของผู้สูงอายุ ที่จะต้องเผชิญในไม่ช้า มันอาจจะเกิดขึ้นกับผู้สูงอายุ
ที่อยู่ภายในบ้านของท่าน พ่อ แม่ ลุง ป้า ญาติๆ หรืออาจจะเกิดขึ้นกับตัวของท่านเอง
แต่เราควรจะพยายามที่จะยืดความทรงจ�าของเราให้ยาวที่สุดตลอดอายุขัยของเรา
ได้มีโอกาสอ่านหนังสือเล่มหนึ่ง แต่จ�าชื่อไม่ได้ (หมายความว่า ความจ�า
เสื่อมซะแล้ว หรือเปล่า) เป็นหนังสือที่ดี ขายดีมาก เกี่ยวกับเรื่องความจ�าเสื่อม อยากถ่ายทอดบางตอน บางช่วง ของอาการโรค
ความจ�าเสื่อมนี้ ความรู้สึกของผู้ป่วยที่เป็น อัลไซเมอร์ ซึ่งก็เป็นส่วนหนึ่งของโรคความจ�าเสื่อม ท�าให้ท่านสามารถเข้าใจ ท่าน
สามารถเข้าถึง สัมผัสได้คล้ายเป็นจริง ได้ไม่ยากนัก
ในช่วงแรก หลังจากมีอาการผิดสังเกต ไปปรึกษาแพทย์ แล้วเริ่มรู้อาการว่าเป็นอัลไซเมอร์นั้น มันไม่ได้มีความทุกข์ยากในช่วง
แรกๆ แต่มีความล�าบากใจ ทรมาน ที่จะตอบสนองความรู้สึกอยากได้มาซึ่งความรู้สึกที่ไม่อยากสูญเสียความทรงจ�า ที่ผ่านมาทั้งหมด
พยามค้นหาตัวเอง ค้นหาความรู้สึกที่สูญเสียทุกๆ วัน สูญเสียสิ่งที่สัมผัสได้ แตะต้องได้ แต่ไม่รู้ว่าสูญเสียอะไร สูญเสียการนอน
เพราะไม่ยอมนอน แล้วก็เพราะว่าไม่รู้จะนอนอย่างไร ในส่วนใหญ่คือการสูญเสียความทรงจ�า ไม่รู้ว่าก�าลังท�าอะไรอยู่
ในช่วงชีวิตเรา มีการสะสมความทรงจ�ามาตลอด ตั้งแต่เกิด ความทรงจ�าในวัยรุ่น เริ่มท�างานและมีครอบครัว สะสมความทรงจ�า
ต่างๆ และมีลูกที่น่ารักทุกคน ความทรงจ�าที่ส�าคัญที่สุดคือการที่พบคู่ชีวิตในวันแรก และแต่งงานกันในครอบครัวที่อบอุ่น และมีความสุข
มีเพื่อนที่ดีมากมาย เดินทางไปไหนมาไหน ไปต่างแดน ทุกสิ่งทุกอย่างที่สร้างสมมาทั้งชีวิต จะเริ่มสูญเสียไปทีละน้อยทีละน้อย
ความรู้สึกของคนที่เพิ่งทราบว่าเป็นโรคอัลไซเมอร์นั้น เหมือนกันกับคน
หลงป่า ตอนแรกเดินป่ามาดีๆ ไม่สังเกตเห็นสิ่งแวดล้อมที่แตกต่าง เดินลึกเข้าไป
จนหลง เริ่มมีความหวาดกลัว เสียสติ โรคนี้ไม่มีโอกาสหายขาด ดังนั้นการรวบรวม
ก�าลังใจ ตั้งสติ ที่จะต้องอยู่ในขั้นเตรียมตัว เตรียมใจ พร้อมที่จะเผชิญกับความจ�า
ซึ่งก�าลังจะล้างเลือนหายไป และสูญเสียความสามารถในการทรงจ�า จ�าเป็นอยู่เอง
ที่ผู้ป่วยเลือกคนที่เป็นนั้น จะต้องตระหนักถึงว่ามันไม่มีวันหายเพียงแต่มีการชะลอ
อาการที่เกิดขึ้นอย่างรวดเร็วให้ช้าลง เขาต้องเริ่มตระหนักว่า ตอนนี้เขายังมีชีวิตอยู่
และก็ยังรู้ตัวว่ายังมีชีวิตอยู่ มีเพื่อนๆ มีผู้คนอีกมากมายที่เขารัก เขามีสิ่งต่างๆ
มาตลอดชีวิต เขาสร้างมันขึ้นมาได้ เขาจัดหาบ้าน มีรถยนต์เดินทางไปไหนมาไหนได้ มีที่ดินเพื่อสะสมไว้ให้ลูกหลาน มีธุรกิจที่ด�าเนิน
กิจการไป หรือปลดเกษียณจากการรับราชการได้ โดยยังมีเงินเดือนบ�านาญประจ�าไม่เดือดร้อน มีรูปภาพ มีกรอบรูป มีเสื้อผ้าสวยๆ
งามๆ มีชุดครัวอันปราณีต เค้าระลึกว่าสร้างเหล่านี้ขึ้นมา แต่สิ่งที่เขาได้สร้างขึ้นมานั้น เขาต้องต่อสู้กับความรู้สึกที่มันก�าลังท�าลาย
ความทรงจ�าเหล่านั้นของเขา ในปัจจุบันเขาก็ยังคงมีความสุขที่จะสัมผัสได้ ในชั่วครู่ในขณะนี้ และไม่ต้องการสูญเสียมันไป มันเป็น
เหตุการณ์ที่ทุกข์ยาก ทรมาน การรับรู้ที่จะพยายามรักษาสิ่งที่มันก�าลังจะสูญเสียไป สิ่งที่ก�าลังจะสูญเสียความสัมพันธ์ระหว่างกลุ่มคน
ภายในครอบครัว สูญเสียเพื่อนฝูง สิ่งที่ท�าได้ในตอนช่วงแรกๆ ก็คือการเอาชนะความหลงลืม และพยายามรักษาความทรงจ�าที่เกิดใน
วินาทีนั้น และไม่อาจรู้เลยว่าจะลืมเหตุการณ์เหล่านี้ไปเมื่อไหร่ อาจจะเป็นในหนึ่งชั่วโมงข้างหน้า เย็นวันเดียวกัน หรืออาจจะเป็นวันพรุ่งนี้
ข่าวสารแพทย์นาวี ปีที่ ๖๔ เล่มที่ ๕ เดือน พฤษภาคม พ.ศ.๒๕๖๕ หน้า ๑๕
