Page 25 - 01-01-62

ข่าวสารแพทย์นาวี : Naval Medical Newsletter

ทางด้านไหน ดังนั้นเมื่อไปศึกษาต่อในระดับอุดมศึกษาก็จะรู้ว่า ระดับอุดมศึกษาได้โดยไม่มีการก�าจัดอายุ (unlimited age)
ตัวเองควรจะต้องเรียนอะไรดี ของผู้ที่จะเข้ามาเรียน คือถ้าเกิดว่าอายุ ๕๐ หรือ ๖๐ ปี ก็มีโอกาส

พ่อแม่ส่วนใหญ่จะเปิดโอกาสให้ลูกได้แสดงออกซึ่ง ที่จะเข้าไปเรียนในระดับอุดมศึกษาได้ ถ้าผู้เรียนมีความประสงค์ และมี
ความสามารถของตัวเองอย่างเต็มที่ จะไม่ปิดกั้น จะไม่บ่งชี้ หรือว่า เงินพอที่จะจ่ายค่าเล่าเรียนสาขาไหนก็ได้ มหาวิทยาลัยไหนก็ได้
บังคับให้ลูกของตัวเองเป็นอย่างนั้นเป็นอย่างนี้ แต่จะให้ข้อคิด จะให้ ถ้าที่แห่งนั้นรับผู้สมัครไปเรียน ซึ่งแต่ละแห่งของการเข้าไปเรียนนั้น
ข้อมูลกับลูกๆ เพื่อจะไปพิจารณาและน�าไปตัดสินใจในการเรียน ก็จะมีความต้องการและใช้คุณสมบัติของผู้สมัครเรียนต่างกันออกไป
ระดับอุดมศึกษาต่อไป แต่ถ้าเกิดว่าลูกของเขานั้นตัดสินใจที่จะ การศึกษาในอเมริกาจึงไม่มีขีดจ�ากัดคุณภาพของคนที่

ไม่เรียนต่อ ก็ไม่มีสิ่งใดที่ห้ามเขาได้ พ่อแม่และตัวลูกมีความเชื่อ ศึกษา และผู้ให้การศึกษาคือคุณครู อาจารย์ มีความเป็นมาตรฐาน
ความเข้าใจที่ตรงกันว่า หลังจากจบระดับมัธยมแล้วจะต้องไปเรียน และการที่ผู้เรียนอยากจะเรียนรู้ก็สามารถเข้าใจในเรื่องแขนงต่างๆ
ระดับอุดมศึกษาเป็นสิ่งไม่จ�าเป็นจะท�างานและมีครอบครัวเลยก็ได้ ที่ตนเองต้องการได้อย่างละเอียด มีอิทธิพลส่งผลไปถึงคุณภาพของ

และการแสดงออกซึ่งความเป็นตัวเองสูงมีการแสดงความเป็น แต่ละบุคคล ความตระหนักรับผิดชอบต่อสังคม ในเรื่องของการ
ตัวของตัวเองอย่างแท้จริงโดยไม่มีการถูกบังคับทั้งด้านอื่นแต่อย่างใด ฉ้อราษฎร์บังหลวง หรือคอร์รัปชั่น (corruption) การติดสินบน
สิ่งที่ท�าให้เด็กอเมริกันนั้นมีความแตกต่างและตัดสินใจ ถือว่าเป็นภัยร้ายแรงต่อสังคม บทลงโทษกฎหมายก�าหนดเข้มงวด
ที่จะท�า กล้าท�า ก็คือ ความเป็นอิสระในเรื่องของความคิดและ และมีผลอย่างรุนแรง จึงมีข้าราชการเจ้าหน้าที่ของรัฐเป็นจ�านวน
การกระท�า แต่ส่วนใหญ่จะอยู่ในกรอบของระบบกฎหมายซึ่ง น้อยมากๆ ที่จะคอร์รัปชั่นในหน่วยงานของรัฐ

หมายความว่าถ้าเด็กอายุ ๑๘ ปี ก็จะบรรลุนิติภาวะ แล้วสามารถ ยกตัวอย่างง่ายๆ ในเรื่องของการรับใบสั่งในการขับรถเร็ว
ท�าอะไรได้ตามใจของตัวเอง พ่อแม่ไม่สามารถที่จะมาควบคุมได้ ในเขตจ�ากัดความเร็ว ต�ารวจออกใบสั่งให้ ถ้าเราติดสินบน (bribe)
ไม่มีสิทธิเหนือลูก แต่ถ้าต�่ากว่า ๑๘ ปี คือเด็กเกิดท�าความผิด ต�ารวจ ขอเสียค่าปรับน้อยลงหรือไม่ต้องเขียนใบสั่งให้เขาแล้วให้ค่า

ไปท�าร้ายคนอื่น ไปลักขโมยของ ตามกฎหมายพ่อแม่จะเป็นคน น�้าร้อนน�้าชากาแฟไป เราโดนเพิ่มอีกหนึ่งกระทงเป็นสองกระทง
ถูกรับเคราะห์แทน หรือแม้กระทั่งจะถูกลงโทษ ถูกปรับอะไร ซึ่งเป็นการกระท�าที่ผิดข้อก�าหนดอย่างร้ายแรง เสียค่าปรับเพิ่ม
ประมาณนั้น แต่ไม่ได้ติดคุกแทนลูกนะ เช่นในกรณีว่า เด็กอายุ มากมาย อาจจะถึง ๕๐๐ ถึง ๑,๐๐๐ เหรียญ ต่อค่าปรับขับรถเร็ว
๑๕ ปี เด็กอเมริกันไปยิงคนอื่น ท�าให้เกิดเสียชีวิต พ่อแม่ไม่ได้ติด ๑๕๐ เหรียญ ดังนี้เป็นต้น ถึงแม้ว่าขณะที่ติดสินบนนั้น เจ้าหน้าที่
คุกแทนเด็ก เด็กนั้นจะต้องถูกพิจารณาจากศาล แล้วเด็กจะต้อง ของรัฐ (government officer) มีอยู่คนเดียว และผู้ต้องหา

ถูกกักกัน ปรับปรุงนิสัย ดัดสันดาน ในตัวบทกฎหมายพ่อแม่ (suspect) มีอยู่คนเดียว เจ้าหน้าที่ของรัฐก็ไม่คอร์รัปชั่น (corruption)
จะต้องรับผิดชอบในเรื่องของค่าใช้จ่ายเรื่องของสิ่งทั้งหลายทั้งปวง เพราะตระหนักและรู้ดีว่าสังคมที่เขาอยู่มีความสุข ไม่โลภมากเกินกฎ
ที่ท�าให้บุคคลที่สาม บุคคลอื่นเสียหาย ในเรื่องนั้นศาลจะเป็นคนสั่ง และได้รับการเรียนรู้ในเรื่องการศึกษานั้น ส่งผลให้การตัดสินใจของ

เช่น ถ้าเกิดว่าเด็กอายุ ๑๕ ไปยิงคนตาย คนที่ตายนั้นมีครอบครัว เจ้าหน้าที่ของรัฐ ด�าเนินตามกฏหมายอย่างเคร่งครัด ไม่ผิดกฎ
ที่จะต้องเลี้ยงดู มีลูกสองคน คนตายเป็นหัวหน้าครอบครัว ก็เลย ยิ่งไปกว่านั้น (more over) ในส่วนตัวของเจ้าหน้าที่รัฐก็จะนึกว่า
เหลือแม่และลูกสองคนครอบครัวนี้สามารถเรียกร้องสิทธิ์ค่าใช้จ่าย สิ่งที่กระท�านั้นเป็นสิ่งที่ผิดต่อสังคมที่เขาอยู่ และจะรู้สึกละอาย
ในการเลี้ยงดูบุตรของเขาได้จากศาล ซึ่งพ่อแม่ของเด็กที่กระท�าผิด (ashamed) ต่อการกระท�าทั้งนั้นเป็นอย่างยิ่ง
ต้องรับผิดชอบในเรื่องของค่าใช้จ่ายทั้งหมด การดูแลของครอบครัวนั้น เราจะเห็นได้ว่าการศึกษาเป็นสิ่งส�าคัญที่สุดของบุคคล

เป็นจ�านวนเงินมากพอควร เป็นต้น สรุปว่าพ่อแม่ต้องรับผิดชอบลูก แต่ละคนที่จะได้รับรู้ตั้งแต่เด็กจนถึงผู้ใหญ่ รับรู้ความมีส่วนร่วม
ของตน ไปจนถึงอายุ ๑๘ ปี หลังจากนั้นก็ไม่ต้องรับผิดชอบ และแบ่งปันให้กับสังคม เพื่อการอยู่ในสังคมอย่างมีความสุข
การกระท�าใดๆ อีกต่อไป ซึ่งท่านอาจจะเห็นจากการน�าเสนอจาก ของทุกๆ คน ดังนั้นเราเริ่มกันตั้งแต่วันนี้ (from now on)

ภาพยนตร์ต่างๆ ว่าพ่อแม่นั้นพยายามผลักไสไล่ส่งลูกจริงให้อายุ แบ่งปันสิ่งที่สามารถจะช่วยเหลือให้กับสังคมได้ สังคมเราจะน่าอยู่
๑๘ ปี เร็วๆ ส�าหรับคนที่อายุ ๑๘ ปีแล้ว ตัดสินใจจะไปท�างานก่อน มากขึ้น ไม่ใช่เพื่อเราแต่อย่างเดียว แต่เพื่อรุ่นลูก รุ่นหลาน
แล้วค่อยกลับมาเรียนใหม่ในระดับอุดมศึกษาภายหลังก็เป็นไปได้ และรุ่นต่อๆ ไป
ในส่วนค่าเล่าเรียนของระดับอุดมศึกษานั้น รัฐบาลไม่ได้สนับสนุน
ดังนั้นภาษีโรงเรียนที่พูดถึงนี้ เฉพาะระดับประถมและมัธยมศึกษา

เท่านั้นที่เรียนฟรี ถ้าเข้ามหาวิทยาลัยหรือวิทยาลัยต้องเสียเงินหมด
จึงเป็นค�าตอบที่บอกว่าหลังอายุ ๑๘ สามารถกลับเข้ามาเรียน

ข่าวสารแพทย์นาวี ปีที่ ๖๑ เล่มที่ ๑ เดือน มกราคม พ.ศ.๒๕๖๒ หน้า ๑๖