Page 9 - 1 Apr 63
P. 9

ข่าวสารแพทย์นาวี  : Naval  Medical  Newsletter


                     การประเมินผลการเปลี่ยนแปลง (performance):

                                                         ๑. ผลของน�้าหนักตัวที่เพิ่มขึ้นระหว่างตั้งครรภ์ตาม BMI ของหญิง
                                                  ตั้งครรภ์ที่มีภาวะ GDM ใน งป.๖๑ หญิงตั้งครรภ์ GDM มีน�้าหนักตัวที่เพิ่ม

                                                  ขึ้นระหว่างตั้งครรภ์ตาม  BMI  ของเกณฑ์  IOM  (2009)  ประมาณร้อยละ
                                                  ๕๐ ในกลุ่มหญิงตั้งครรภ์ GDMA1 และ GDMA2 ส่วนกลุ่ม Overt DM ไม่
                                                  สามารถควบคุมน�้าหนักตัวที่เพิ่มขึ้นได้ตามเกณฑ์เลย   ผู้วิจัยจึงเพิ่มจุดเน้นใน

                                                  การน�าภาวะแทรกซ้อนต่างๆ ที่ส่งผลกระทบต่อมารดาและทารกในครรภ์ หาก

 โดย... น.ต.หญิง วราภรณ์  ปฏิสังข์ รพ.สมเด็จพระนางเจ้าสิริกิติ์ กรมแพทย์ทหารเรือ  หญิงตั้งครรภ์ยัง poor control SMBG และมีน�้าหนักตัวเพิ่มขึ้นระหว่างตั้งครรภ์ไม่ตามเกณฑ์ของ IOM พร้อมติดตาม
             ผลใน งป.๖๒ พบว่า หญิงตั้งครรภ์ GDMA1, GDMA2 และ Overt DM มีแนวโน้มสามารถควบคุมน�้าหนักตัวให้เพิ่มขึ้น
             ระหว่างตั้งครรภ์ตาม BMI ของตนเองได้ดีขึ้น
                     ๒. ระดับน�้าตาล SMBG ในเลือด ของหญิงตั้งครรภ์ GDM ใน งป.๖๑ - ๖๒ หญิงตั้งครรภ์ GDMA1 และ GDMA2

                                                   สามารถ control SMBG ตามเกณฑ์ NDDG (National Diabetes Data
                                                   Group) ได้มากกว่าร้อยละ ๘๐ ท�าให้ไม่ถูกเปลี่ยนการรักษาจาก Diet control

                                                   เป็น on insulin ในขณะที่หญิงตั้งครรภ์กลุ่ม Overt DM สามารถ control
                                                   blood sugar ได้ดีขึ้นใน งป.๖๒
                                                         ๓. ภาวะแทรกซ้อนที่ส่งผลกระทบต่อมารดาและทารกในครรภ์ ในหญิง

                                                   ตั้งครรภ์ที่มีภาวะ GDM ใน งป.๖๑ - ๖๒ พบภาวะ Macrosomia ลดลง
                                                   คิดเป็นร้อยละ  ๑๔.๘๘  และ  ๔.๙๘  ตามล�าดับ  ส่งผลให้ไม่เกิดภาวะ

             Shoulder Dystocia และภาวะ Deep tear ซึ่งจากเดิมพบร้อยละ ๐.๙๐ และร้อยละ ๑๖.๖๗ ใน งป.๖๐
                     ๔. ผลการติดตาม ๗๕ gm OGTT ในหญิงตั้งครรภ์ที่มีภาวะ GDM หลังคลอด มารดาหลังคลอด พบ Impaired
             Glucose Tolerance (IGT) ๕ ราย และ ๔ ราย ตามล�าดับ และเป็น DM หลังคลอด (Overt DM) ๓ ราย และ ๒ ราย

             ตามล�าดับ

                     บทเรียนที่ได้รับ :
                     หญิงตั้งครรภ์ GDM ที่เข้าร่วมโปรแกรมกระบวนการดูแลหญิงตั้งครรภ์ที่มีภาวะ GDM มีน�้าหนักตัวเพิ่มขึ้น
             ในระยะตั้งครรภ์ตาม BMI และระดับน�้าตาล SMBG อยู่ในเกณฑ์ปกติ ท�าให้อัตราการเกิดภาวะ Macrosomia, Deep

             tear และ Shoulder Dystocia ลดลง


             เอกสารอ้างอิง
                     กาญจนา  ศรีสวัสดิ์  และอรพินท์  สีขาว.  (2557).  การดูแลหญิงที่เป็นโรคเบาหวานขณะตั้งครรภ์.วารสาร  พยาบาลทหารบก,

             15(2), 50-59.
                     ณัฐเชษฐ์ เปล่งวิทยา และสุทิน ศรีอัษฏาพร. (2548). ยารักษาเบาหวานชนิดรับประทาน.ในสุทิน ศรีอัษฏาพร และ วรรณี
             นิธิยานันท์ (บรรณาธิการ). (2548). โรคเบาหวาน.กรงเทพฯ : เรือนแก้วการพิมพ์.
                     สุนันทา ยังวนิชเศรษฐ. (2560). ภาวะน�้าหนักเกินและอ้วน: ผลกระทบต่อสุขภาพสตรี และการพยาบาล.วารสารสงขลานครินทร์
             เวชสาร,35(1), 75-82.
                     Lowdermilk, D. L., & Perry, S. E. (2006). Maternity nursing (6th ed.). St. Louis: Mosby.
                     Setji, T. L., Brown, A. J., & Feinglos, M. N. (2005). Gestational diabetes mellitus. Clinical Diabetes, 23(1), 17-24.
                     Shieh, C., & Wu, J. (2014). Depressive symptoms and Obesity weight gain factors among Black and Hispanic
             pregnant women. Journal of Community Health, 31, 8-19.






                                                   ข่าวสารแพทย์นาวี   ปีที่ ๖๒ เล่ม  ๔  เดือน เมษายน  พ.ศ.๒๕๖๓  หน้า ๖
   4   5   6   7   8   9   10   11   12   13   14