Page 12 - nmdNewsletter-6107
P. 12

ข่าวสารแพทย์นาวี  : Naval  Medical  Newsletter
























                                                                                     โดย...หนอนอ้วน





       ภาษาไทย นอกจากจะเป็นเครื่องมือสื่อสารเเสดงความรู้สึกนึกคิดเเล้วยังเป็นเครื่องเเสดงให้เห็นถึงขนบธรรมเนียม
     ประเพณี วัฒนธรรม ศิลปกรรม และความมีใจสนุกสนานร่าเริงของคนไทย ผ่านภาษาที่สละสลวย มีสำาบัดสำานวน ซ่อนสัมผัสที่

     คล้องจองไว้อย่างมีจังหวะจะโคน  พลิ้วไหวคล้ายเสียงดนตรี  ซึ่งเจริญรุ่งเรืองมาแต่อดีตกาล  เป็นความงดงามของภาษาที่สรรหา
     คำามาใช้ในลักษณะต่างๆ ทั้ง การเล่นคำา การหลากคำา การซ้ำ�คำา คำาพ้อง หรือคำาผวน คำาผัน ตลอดจนการใช้โวหารที่สะท้อนถึง
     เสน่ห์แห่งภาษาซึ่งยากจะหาภาษาใดเทียบเทียม สำาหรับวันภาษาไทยแห่งชาตินั้นต้องนับย้อนไปตั้งแต่วันที่ ๒๙ กรกฎาคม พ.ศ.

     ๒๕๐๕ เมื่อพระบาทสมเด็จพระปรมินทรมหาภูมิพลอดุลยเดช เสด็จเป็นองค์ประธานและทรงอภิปรายร่วมในหัวข้อ “ปัญหา
     การใช้คำาไทย”  ในการประชุมทางวิชาการของชุมนุมภาษาไทยที่คณะอักษรศาสตร์  จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย  โดยมีตอนหนึ่งที่

     ประทับใจเหล่าพสกนิกรที่เข้าเฝ้าอย่างยิ่ง ความว่า ...
            “...เรามีโชคดีที่มีภาษาของตนเองแต่โบราณกาล จึงสมควรอย่างยิ่งที่จะรักษาไว้ ควรจะใช้คำาเก่าๆ ที่เรามีอยู่แล้ว
     ไม่ควรจะมาตั้งศัพท์ใหม่ให้ยุ่งยาก...”  ปัญหาเฉพาะในด้านรักษาภาษาก็มีหลายประการ       อย่างหนึ่งต้องรักษาให้บริสุทธิ์ในทาง

     ออกเสียง คือให้ออกเสียงให้ถูกต้องชัดเจน อีกอย่างหนึ่งต้องรักษาให้บริสุทธิ์ในวิธีใช้ หมายความว่าวิธีใช้คำามาประกอบประโยค
     นับเป็นปัญหาที่สำาคัญ   ปัญหาที่สามคือความร่ำ�รวยในคำาของภาษาไทย ซึ่งพวกเรานึกว่าไม่ร่ำ�รวยพอ   จึงต้องมีการบัญญัติศัพท์ใหม่

     มาใช้ สำาหรับคำาใหม่ที่ตั้งขึ้นมีความจำาเป็นในทางวิชาการไม่น้อย แต่บางคำาที่ง่ายๆ ก็ควรจะมี
            ด้วยพระราชดำารัสที่ซาบซึ้งกินใจดังกล่าวส่งผลให้รัฐบาลในสมัยต่อมากำาหนดให้วันที่ ๒๙ กรกฎาคม ของทุกปี เป็นวัน
     ภาษาไทยแห่งชาติ ตั้งแต่ ๑๓ กรกฎาคม พ.ศ.๒๕๔๒ เป็นต้นมา

            ทุกวันนี้ภาษาไทยเราก็ยังไม่หยุดนิ่ง  ยังมีคลื่นแห่งการเปลี่ยนแปลงกระทบอยู่เป็น
     ระลอก  มีบ้างที่คงอยู่และแปรรูปไปเป็นคำาหลักหรือที่เรียกกันว่าภาษาราชการ  และก็มีอีกไม่

     น้อยที่เกิดขึ้นในห้วงเวลาหนึ่ง  และจางหายไปในเวลาต่อมา  นับเป็นวัฏจักรที่เกิดขึ้นอย่างต่อ
     เนื่อง  แต่ข้อสำาคัญที่อยากให้เราทุกคนช่วยกันตระหนักและรักษาเอาไว้ก็คือ  การใช้ภาษาอย่าง
     มีมาตรฐาน  ซึ่งไม่ว่ากาลเวลาผ่านไปนานเพียงใดก็ควรที่เราจะจรรโลงรักษาเอาไว้อย่างถูกต้อง

     เหมาะสม  เป็นแบบอย่างให้เยาวชนรุ่นหลังได้สืบทอดความถูกต้องนี้ต่อไป  นั่นหมายความว่า
     ไม่ว่าจะมีศัพท์ภาษาแสลง  ภาษาตลาด  ภาษาวัยรุ่นใดๆ  ใช้อยู่มากน้อยเท่าใด  ก็จะต้องเรียนรู้

     และใช้ภาษาอย่างถูกต้องในการเขียนหรือการพูดอย่างเป็นทางการด้วย หรืออีกนัยหนึ่งก็คือไม่ว่าจะใช้ภาษาแบบโลดโผนผิดแผก
     ออกไปอย่างไร  เราก็ควรจะรู้ด้วยว่าจะเขียนเป็นภาษาที่ถูกต้องอย่างไรคู่ขนานกันไปด้วย  เพื่อจะได้เป็นมรดกแห่งเอกลักษณ์
     ความเป็นไทยอันสวยงามซึ่งจะสืบทอดจากรุ่นสู่รุ่นต่อไป







       หน้า ๙   ข่าวสารแพทย์นาวี   ปีที่ ๖๐  เล่มที่ ๗  เดือน กรกฎาคม  พ.ศ.๒๕๖๑
   7   8   9   10   11   12   13   14   15   16   17